Wie is Jiske van Braak“Ik ben 37 jaar, woon in Doetinchem en ben samen met o.a. mijn zus en ouders betrokken bij een aantal ontwikkelingsprojecten in India.
In februari hebben we de mogelijkheid gehad om met ons vieren 3 projecten in India te bezoeken: in het zuiden nabij Bangalore, in Indore (het midden van India) en in Hansa, een klein plaatsje nabij de stad Khunti in het Noordoosten van India.” Meer foto's.
Op wat voor manier bent u betrokken bij het India project?
“Ik ben secretaris van Stichting Jianderfonds. Deze stichting ondersteunt, net als Stichting Solidair met India, welzijnsprojecten in India. We hebben nauw contact met Joke van Zutphen van Stichting Solidair met India en Norbertijn Bernard Kersten. Zij bezoeken India vaak meerdere keren per jaar, waardoor zij ook de voortgang van projecten waar wij bij betrokken zijn, met ons terug kunnen koppelen. Een erg prettige samenwerking.”
“Ik ben secretaris van Stichting Jianderfonds. Deze stichting ondersteunt, net als Stichting Solidair met India, welzijnsprojecten in India. We hebben nauw contact met Joke van Zutphen van Stichting Solidair met India en Norbertijn Bernard Kersten. Zij bezoeken India vaak meerdere keren per jaar, waardoor zij ook de voortgang van projecten waar wij bij betrokken zijn, met ons terug kunnen koppelen. Een erg prettige samenwerking.”
Waarom deze projecten?
“Een goed gevoel en een sterk vertrouwen in de projectleider is een belangrijke factor bij de keuzes die we maken. De jonge Norbertijn Salu (Jacob) is daar een goed voorbeeld van. Hij heeft een tijd in Nederland gestudeerd en brengt zijn kennis nu in praktijk in een dorpje in het zuiden van India. Hij runt een kwalitatief zeer goede school, waar minstens 20% van de leerlingen arm zijn. Zij hoeven geen of minder schoolgeld te betalen. De 'rijkere' gezinnen betalen wel schoolgeld.
Een recent nieuw project is het uitbreiden van een school in Hansa. In een vorig artikel zag ik dat de Norbertijnen Sunil en Marcus door jullie waren geïnterviewd. Sunil is samen met drie andere Norbertijner betrokken bij het welzijn van de inwoners in de omgeving van Hansa. De nadruk ligt ook hier op goed onderwijs, voor zoveel mogelijk kinderen. De jeugd heeft immers de toekomst. Het onderwijs op de overheidsscholen is namelijk echt slecht.
Er zit ook een jongensinternaat en een meisjesinternaat bij. Daar verblijven kinderen die te ver van school wonen. Het gebied is zo uitgestrekt en de infrastructuur is nog niet zo op orde dat de school voor iedereen gemakkelijk te bereiken is. Deze streek is nog zo anders dan het zuiden van India, het lijkt wel of we hier honderd jaar terug in de tijd zijn.”
“Een goed gevoel en een sterk vertrouwen in de projectleider is een belangrijke factor bij de keuzes die we maken. De jonge Norbertijn Salu (Jacob) is daar een goed voorbeeld van. Hij heeft een tijd in Nederland gestudeerd en brengt zijn kennis nu in praktijk in een dorpje in het zuiden van India. Hij runt een kwalitatief zeer goede school, waar minstens 20% van de leerlingen arm zijn. Zij hoeven geen of minder schoolgeld te betalen. De 'rijkere' gezinnen betalen wel schoolgeld.
Een recent nieuw project is het uitbreiden van een school in Hansa. In een vorig artikel zag ik dat de Norbertijnen Sunil en Marcus door jullie waren geïnterviewd. Sunil is samen met drie andere Norbertijner betrokken bij het welzijn van de inwoners in de omgeving van Hansa. De nadruk ligt ook hier op goed onderwijs, voor zoveel mogelijk kinderen. De jeugd heeft immers de toekomst. Het onderwijs op de overheidsscholen is namelijk echt slecht.
Er zit ook een jongensinternaat en een meisjesinternaat bij. Daar verblijven kinderen die te ver van school wonen. Het gebied is zo uitgestrekt en de infrastructuur is nog niet zo op orde dat de school voor iedereen gemakkelijk te bereiken is. Deze streek is nog zo anders dan het zuiden van India, het lijkt wel of we hier honderd jaar terug in de tijd zijn.”
Uw ervaringen tijdens de reis?
“Het was een zeer indrukwekkende reis. De vele kinderen die we hebben gesproken, de enthousiaste manier waarop ze op school komen. De meeste mensen die wij hebben gezien en gesproken in India hebben zo weinig, maar zijn zo gul.... en dankbaar.
Wat een luxe zijn wij thuis gewend. Wij hebben hier van alles en zijn vaak nog niet tevreden. In India zijn mensen blij met de kleinste dingen.”
“Het was een zeer indrukwekkende reis. De vele kinderen die we hebben gesproken, de enthousiaste manier waarop ze op school komen. De meeste mensen die wij hebben gezien en gesproken in India hebben zo weinig, maar zijn zo gul.... en dankbaar.
Wat een luxe zijn wij thuis gewend. Wij hebben hier van alles en zijn vaak nog niet tevreden. In India zijn mensen blij met de kleinste dingen.”
“Ons reisverslag is te vinden op de website van het Jianderfonds: www.jianderfonds.nl.”
Tekst en foto’s: Jiske van Braak en José van der Heijden